Post by Juny Kamyo on Jul 11, 2004 2:41:39 GMT -5
Dit is een ~*verhaaltje*~ van mij. Niet erg intressant, en ook niet leuk, maja @@
Pikachu vermist!
Ash, Brock en Mist stonden stil op op een bospad met 3 splitsingen. "Welke kant moeten we op?" vroeg Ash. "Laten we rechtdoor gaan!" zei Misty. "Dat lijkt me het beste!" Maar Brock schudde zijn hoofd. "Mijn gevoel zegt me dat we het beste linksaf kunnen slaan!" "Oh ja, en jou gevoel heeft het natuurlijk altijd goed!" Ging Misty er tegenin. "We moeten rechtdoor!" "Linksaf!" "Rechtdoor!" "Linksaf!" "Rechtdoor!" "Ehhh.... jongens?" Probeerde Ash tussen hen te komen. Maar nu werden ze ook boos op hem! "Houd je erbuiten!" schreeuwden Misty en Brock in koor. "Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan?" mompelde Ash tegen Pikachu. "Pikachu?" zei Pikachu schouderophalend. "Ik ga rechtdoor!" Zei Misty woest, en ze stampte rechtdoor. "Ik ga naar Links!" Ook Brock ging ervan door. "Zullen wij dan maar rechtsaf gaan?" vroeg Ash aan Pikachu. "Pika pi!" riep Pikachu, en dus sloegen ze rechtsaf.
Het was ongetwijfeld het donkerste bospad waar ze ooit gelopen hadden. Hoe dieper ze het bos inliepen, hoe donkerder het werd. "Het is hier eigenlijk best eng!" bibberde Ash. Pikachu gaf geen antwoord, maar hij voelde zich ook niet helemaal op zijn gemak. "Waar zouden Misty en Brock zijn?" vroeg Ash. Dat vroeg Pikachu zich ook af. Hij sprong van Ash zijn schouder. "Pikapi! Pikachu! Pi pi pi! Pikapika!" en Hij sprintte het bos in. "Pikachu!" riep Ash. "Kom terug!" "Wat is er, Ash?" Misty kwam aangerent. "Het is Pikachu!" zei Ash bezorgd. "Hij is net het bos in gerent!"
Pikachu ging op zoek naar Misty en Brock. Stel nou dat ze verdwaald waren? Maar hoe langer hij door het bos liep, hoe meer het er op leek dat hijzelf verdwaald was! "Pikapi?" riep hij, maar er kwam geen antwoord. Alles was doodstil. "Chu...." kreunde Pikachu. "Sentret!" Pikachu schrok zich een hoedje. Uit de struikjes sprong een jonge sentret. Op gelucht haalde Pikachu adem. Hij was al bang dat het iemand van team rocket was! (vertaald uit het pokemons)
"Wie ben jij?" vroeg Sentret. "En wat doe je hier?" "Ik ben Pikachu, en ik ben verdwaald!" zei Pikachu. "Weet jij waar mijn trainer Ash is?" Sentret schudde zijn kop. Pikachu trok een pruillipje. "Ik wil weer terug naar Ash, misty en Brock!" klaagde hij. Sentret lachte. "Ik kan je wel naar de rand van het bos brengen!" zei hij vrolijk. "Volg mij maar!"
"Ik snap niet waar hij kan zitten!" zei Misty. Ze waren inmiddels het bos al uit, en nog steeds was er geen spoor van Pikachu. "Ik ook niet!" zei Ash. "Heej Misty! Ash!" Ash en Misty keken op. "Hee Brock!" riep Ash. "Heb jij Pikachu gezien?" "Nee, hoezo?" Brock hijgde even uit. "Jij had hem toch bij je?" "Niet meer..." zei Ash ongerust. "Hij is denk ik op zoek gegaan naar jou en Misty, maar onderweg verdwaalt geraakt!" "Ik zou niet weten waar hij is." zei Brock.
Pikachu liep achter Sentret aan. "Je weet toch wel zeker dat we de goeie kant op gaan he?" vroeg Pikachu voor de zoveelste keer. "Jaja, vertrouw me nou maar!" mopperde Sentret, die een beetje geirriteerd was door het feit dat Pikachu hem niet helemaal vertrouwde. Ze liepen en liepen, en na een tijdje begon het wat lichter te worden in het bos. "We zijn er bijna hoor!" zei Sentret opgewekt. "Kijk maar, daar houden de bomen al op!" Nu zag Pikachu het ook. Daat hielden de bomen inderdaat op, en begon een lang en zanderig pad. "Bedankt voor alle hulp Sentret!" riep hij. "Tot ziens!" En daar ging hij, op naar Ash! "Tot ziens Pikachu! Het ga je goed!" riep Sentret hem nog achterna, en verdween daarna weer in de struiken.
"Pikachu! Waar ben je? Pikachu!!"Ash plofte neer in het gras. "Waar kan hij toch zitten?" Misty hield even op met roepen. "Wist ik het maar!" zuchtte ze. "Pikachu!!!" riep Brock. Ash stond op. "Pikachu! Alsjeblieft, kom tevoorschijn pikachu!" Het was al donker, en nog steeds was Pikachu nergens te bekennen. "We vinden hem nooit zo." zei Brock. "Het is te donker nu!" Teleurgesteld liet Ash zijn hoofd zakken. "Je hebt gelijk brock." zei hij verdrietig. "We kunnen beter-" "Pikapi!" Met een ruk draaide ze zich om. "Pikachu!" riep Ash. Pikachu sprong in zijn armen. "Daar ben je weer!" "We waren zo ongerust!" zei Misty. Brock knikte. "We kunnen het beste maar een slaapplaats gaan zoeken." zei hij. "Er is hier een pokemon center in de buurt. " "okee." Gezamenlijk liepen ze richting het center. "Je moet me beloven dat je nooit meer wegloopt hoor!" zei Ash tegen Pikachu. Maar Pikachu had zijn lesje wel geleerd!
Pikachu vermist!
Ash, Brock en Mist stonden stil op op een bospad met 3 splitsingen. "Welke kant moeten we op?" vroeg Ash. "Laten we rechtdoor gaan!" zei Misty. "Dat lijkt me het beste!" Maar Brock schudde zijn hoofd. "Mijn gevoel zegt me dat we het beste linksaf kunnen slaan!" "Oh ja, en jou gevoel heeft het natuurlijk altijd goed!" Ging Misty er tegenin. "We moeten rechtdoor!" "Linksaf!" "Rechtdoor!" "Linksaf!" "Rechtdoor!" "Ehhh.... jongens?" Probeerde Ash tussen hen te komen. Maar nu werden ze ook boos op hem! "Houd je erbuiten!" schreeuwden Misty en Brock in koor. "Wat heb ik nou weer verkeerd gedaan?" mompelde Ash tegen Pikachu. "Pikachu?" zei Pikachu schouderophalend. "Ik ga rechtdoor!" Zei Misty woest, en ze stampte rechtdoor. "Ik ga naar Links!" Ook Brock ging ervan door. "Zullen wij dan maar rechtsaf gaan?" vroeg Ash aan Pikachu. "Pika pi!" riep Pikachu, en dus sloegen ze rechtsaf.
Het was ongetwijfeld het donkerste bospad waar ze ooit gelopen hadden. Hoe dieper ze het bos inliepen, hoe donkerder het werd. "Het is hier eigenlijk best eng!" bibberde Ash. Pikachu gaf geen antwoord, maar hij voelde zich ook niet helemaal op zijn gemak. "Waar zouden Misty en Brock zijn?" vroeg Ash. Dat vroeg Pikachu zich ook af. Hij sprong van Ash zijn schouder. "Pikapi! Pikachu! Pi pi pi! Pikapika!" en Hij sprintte het bos in. "Pikachu!" riep Ash. "Kom terug!" "Wat is er, Ash?" Misty kwam aangerent. "Het is Pikachu!" zei Ash bezorgd. "Hij is net het bos in gerent!"
Pikachu ging op zoek naar Misty en Brock. Stel nou dat ze verdwaald waren? Maar hoe langer hij door het bos liep, hoe meer het er op leek dat hijzelf verdwaald was! "Pikapi?" riep hij, maar er kwam geen antwoord. Alles was doodstil. "Chu...." kreunde Pikachu. "Sentret!" Pikachu schrok zich een hoedje. Uit de struikjes sprong een jonge sentret. Op gelucht haalde Pikachu adem. Hij was al bang dat het iemand van team rocket was! (vertaald uit het pokemons)
"Wie ben jij?" vroeg Sentret. "En wat doe je hier?" "Ik ben Pikachu, en ik ben verdwaald!" zei Pikachu. "Weet jij waar mijn trainer Ash is?" Sentret schudde zijn kop. Pikachu trok een pruillipje. "Ik wil weer terug naar Ash, misty en Brock!" klaagde hij. Sentret lachte. "Ik kan je wel naar de rand van het bos brengen!" zei hij vrolijk. "Volg mij maar!"
"Ik snap niet waar hij kan zitten!" zei Misty. Ze waren inmiddels het bos al uit, en nog steeds was er geen spoor van Pikachu. "Ik ook niet!" zei Ash. "Heej Misty! Ash!" Ash en Misty keken op. "Hee Brock!" riep Ash. "Heb jij Pikachu gezien?" "Nee, hoezo?" Brock hijgde even uit. "Jij had hem toch bij je?" "Niet meer..." zei Ash ongerust. "Hij is denk ik op zoek gegaan naar jou en Misty, maar onderweg verdwaalt geraakt!" "Ik zou niet weten waar hij is." zei Brock.
Pikachu liep achter Sentret aan. "Je weet toch wel zeker dat we de goeie kant op gaan he?" vroeg Pikachu voor de zoveelste keer. "Jaja, vertrouw me nou maar!" mopperde Sentret, die een beetje geirriteerd was door het feit dat Pikachu hem niet helemaal vertrouwde. Ze liepen en liepen, en na een tijdje begon het wat lichter te worden in het bos. "We zijn er bijna hoor!" zei Sentret opgewekt. "Kijk maar, daar houden de bomen al op!" Nu zag Pikachu het ook. Daat hielden de bomen inderdaat op, en begon een lang en zanderig pad. "Bedankt voor alle hulp Sentret!" riep hij. "Tot ziens!" En daar ging hij, op naar Ash! "Tot ziens Pikachu! Het ga je goed!" riep Sentret hem nog achterna, en verdween daarna weer in de struiken.
"Pikachu! Waar ben je? Pikachu!!"Ash plofte neer in het gras. "Waar kan hij toch zitten?" Misty hield even op met roepen. "Wist ik het maar!" zuchtte ze. "Pikachu!!!" riep Brock. Ash stond op. "Pikachu! Alsjeblieft, kom tevoorschijn pikachu!" Het was al donker, en nog steeds was Pikachu nergens te bekennen. "We vinden hem nooit zo." zei Brock. "Het is te donker nu!" Teleurgesteld liet Ash zijn hoofd zakken. "Je hebt gelijk brock." zei hij verdrietig. "We kunnen beter-" "Pikapi!" Met een ruk draaide ze zich om. "Pikachu!" riep Ash. Pikachu sprong in zijn armen. "Daar ben je weer!" "We waren zo ongerust!" zei Misty. Brock knikte. "We kunnen het beste maar een slaapplaats gaan zoeken." zei hij. "Er is hier een pokemon center in de buurt. " "okee." Gezamenlijk liepen ze richting het center. "Je moet me beloven dat je nooit meer wegloopt hoor!" zei Ash tegen Pikachu. Maar Pikachu had zijn lesje wel geleerd!
